Yastıkları Küskünlükten Kurtarmalı

Allah, insanı bir erkek ve bir kadından yaratmıştır. Toplumun bekâsı için fıtrî olarak insanda mevcut olan “evlenme ihtiyâcı”, sıradan birtakım ihtiyaçlardan da öte, hayatta “var olmanın” gereklerinden biridir.

Evlilik müessesesi, Hazret-i Adem ve Hazret-i Havva’nın yaratılması ve yeryüzüne inmeleri ile başlamış, insan nesli onlardan çoğalmıştır. Hazret-i Adem ve Hazret-i Havva’nın arasında oluşan muhabbet duyguları, bir mânâda insanlığın çoğalması ve bir aile mefhumunun oluşması için Yüce Rabbimizin ilahi olarak var edip insanın içine yerleştirdiği bir duygudur. Semavi bütün dinler ve insanlığın ortak aklı, nesillerin nesepleri belli bir şekilde çoğalması için evlilik müessesesine azami derecede ehemmiyet göstermişlerdir.

Artık evlilik müessesesi, gün geçtikçe daha az önemsenen bir kurum halini almaya başladı. Zamanımızın, şımarık, sabırsız ve bencil mantığı içinde yetişen genç nesil, evlilikte en temel unsur olan sevgiyi, fedakarlığı ve sıcak bir yuva kurma anlayışını değiştirmeye başladı. Evlilikte en son düşünülmesi gereken konuları, en önce düşünen ve evliliği sadece nefsani hislerini tatmin için bir vasıta olarak gören bu anlayışın, sağlam ve sağlıklı bir toplum oluşturamayacağı ortadadır.

Bir yastıkta kocamak  ifadesi, bizlere büyüklerimizden miras kalan bir evlilik kültürü anlayışıdır. Zamanımızda bir yastık da kalmadı, bir yastıkta kocamak da. Hatta seküler kültürün dayattığı evlilik anlayışı, istifade ettiğimiz eşyalara da sirayet etti ve artık hayatımızda “küstüm yastıkları” var. Eşlerin birbirine küstüklerinde ayrı ayrı yatmaları için tasarlanan bu medeniyet harikaları (!), evlilikte problemlerin hepsini çözecek mükemmel bir iksire (!) sahip!.. En azından pazarlarken, müşterilere bu telkin ediliyor.

Öyleyse evliliğimizi “şiddetli geçimsizlik”ten, neslimizi “bencillik”ten ve yastıklarımızı da küskünlüklerden korumak da bize kalıyor.